ปัญหานิสัยแปรปรวน
๑. การส่ายศีรษะ โยกตัว เขย่าตัว พบในวัยเด็ก ๓-๔ เดือนขึ้นไป อาการมักหายไปเมื่อวัย ๒ ๑/๒ - ๓ ปี พบในเด็กชายมากกว่าเด็กหญิง อาการเกิดขึ้นเมื่อมีอารมณ์โกรธหรือถูกขัดใจ อาจพบในเด็กปัญญาอ่อน เด็กตาบอด หรือถูกทอดทิ้งการช่วยเหลือ บางรายแพทย์ใช้ยาช่วยชั่วคราว และควรหาสาเหตุที่กระเทือนใจเด็ก ให้ความสนใจ และเล่นกับเขามากขึ้น หาทางให้เขาโยกตัวและเคลื่อนไหวอย่างมีความหมาย เช่น เปิดดนตรีให้เข้าจังหวะเต้นรำ หรือเล่นชิงช้า เป็นต้น
๒. การดูดนิ้ว มักเกิดเวลาง่วงหรือดูอะไรเพลินๆ บางครั้งดึงหู ไชหู จับผ้าอ้อมผ้าห่ม ฯลฯ นอกจากนี้อาจเกิดเวลาอารมณ์เครียด โกรธ เสียใจผิดหวัง การลงโทษด้วยการทาบอระเพ็ดหรือเอาผ้าพันนิ้ว ล้วนเป็นวิธีการที่ไม่ถูกต้อง อาจช่วยเหลือโดย หาสิ่งอื่นมาทดแทนให้จับ หรือหาทางช่วย
๓. การกัดเล็บ พบมากในวัยรุ่น มักเกิดจากความเครียดทางอารมณ์ ควรช่วยเหลือโดยลดบรรยากาศตึงเครียดในครอบครัว ตัดแต่งเล็บให้สั้นอยู่เสมอ ให้กำลังใจเด็ก หรือหาสิ่งอื่นมาทดแทนเมื่อจำเป็น เช่น ลูกอม หมากฝรั่ง เป็นต้น
๔. การแสดงอารมณ์รุนแรง เมื่อถูกขัดใจหรือไม่สมหวัง พบในเด็กอายุ ๒ - ๓ ๑/๒ ปี เมื่อต้องการให้แม่ซื้อของเล่น แล้วไม่ได้อย่างใจ เด็กจะกรีดร้องเสียงดัง ทุ่มตัวนอนดิ้น บางคนขว้างปา ทุบตีคน หรือวัตถุ วิธีแก้ไข ผู้ใหญ่ควรมีทีท่าที่สงบและไม่ให้อะไรแก่เด็ก ไม่ดุไม่ลงโทษ เมื่อเด็กสงบแล้ว อธิบายให้เด็กเข้าใจ นอกจากนี้ผู้ใหญ่ต้องสำรวจตัวเองว่าไม่ได้แสดงความโมโหร้ายหรือเจ้าอารมณ์ ให้เป็นตัวอย่างแก่เด็ก และไม่ตามใจ หรือเข้มงวดแก่เด็กเกินไป
๕. หายใจดั้น เด็กอายุเกิน ๖ เดือนขึ้นไปจนถึง ๓-๔ ปี อาจมีอาการร้องแล้วกลั้นหายใจนิ่งเงียบจนหน้าเขียว ตัวเกร็ง กระตุก สักพักหนึ่งแล้วจึงร้องดังต่อไป ผู้ใหญ่ควรช่วยเหลือโดยไม่ตกใจหรือกังวลตบตามตัวเด็ก ใช้น้ำแข็งแตะ จับตัวเขย่า เมื่อเด็ก หายใจได้ก็ปลอดภัย ผู้ใหญ่ไม่ควรให้สิ่งที่เด็กต้องการเมื่อเด็กใช้วิธีนี้
๖. การดึงหรือถอนผมและขน พบในเด็กหญิงมากกว่าเด็กชาย เกิดในวัย ๒-๓ ปี จนถึงวัยรุ่นส่วนมากเกิดอาการเมื่อมีความตึงเครียดทางอารมณ์ หรือเวลาที่เพลินไม่รู้ตัว ส่วนมากพบว่ามีปัญหาในครอบครัว ช่วยเหลือโดยการปรับปรุงความสัมพันธ์ในครอบครัวและแก้ไขท่าทีต่อเด็ก หรืออาจตัดผมให้สั้นเพื่อดึงยาก ควรตรวจว่าไม่มีโรคผิวหนังหรือโรคของรากผม ส่วนแพทย์อาจใช้ยาสงบประสาทช่วย
๕. การเขม่น หรือกระตุกที่กล้ามเนื้อบริเวณใบหน้า ลำคอ ไหล่ แขน เช่น ขยิบตา กระแอม ยักไหล่ ทำจมูกฟุดฟิด พบในเด็กชายมากกว่าเด็กหญิง ในวัยระหว่าง ๘-๑๒ ปี สาเหตุเนื่องจากความตึงเครียดทางอารมณ์ มักเป็นเด็กที่มีความรับผิดชอบสูง ตื่นเต้นตกใจง่าย เจ้าอารมณ์ ซุกซนหรือชอบล้อเลียนผู้อื่น จนติดนิสัย ส่วนมากอาการไม่รุนแรง จะหายได้เอง
๖. การพูดติดอ่าง เนื่องจากไม่สามารถใช้คำพูด และคำศัพท์ต่างๆ ได้ทันใจคิด บางครั้งเป็นผลมาจากการล้อเลียน การถูกลงโทษ หรือการตกใจอย่างรุนแรง อาจมีอาการอื่นร่วมด้วย เช่น อาการกลัว อาเจียน ฯลฯ ช่วยเหลือได้โดยไม่คอยจับผิดการพูด ไม่ดุหรือลงโทษ เพราะจะทำให้ตึงเครียดยิ่งขึ้น ช่วยสอนคำศัพท์เพิ่มเติมให้ เด็กโตควรช่วยด้าน จิตบำบัด ฝึกพูด บริหารกล้ามเนื้อ เช่น ร้องเพลงว่ายน้ำร่วมด้วย ร้อยละ ๘๐ ของเด็กติดอ่างจะหายได้เองโดยไม่ต้องรักษา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น